● jego warunki umowne powodują powstanie w określonych momentach przepływów pieniężnych
stanowiących wyłącznie spłatę kapitału oraz odsetek od niespłaconej części kapitału („SPPI”, ang. solely
payment of principal and interest).
Spółka dokonuje oceny, czy spełniony jest test klasyfikacyjny wg MSSF 9, tzw. test SPPI – tj. sprawdzenie, czy płatności
za należności reprezentują tylko spłatę kapitału i odsetki.
W przypadku, gdy test jest spełniony, Spółka wycenia dany składnik aktywów w zamortyzowanym koszcie. Do
kategorii aktywów finansowych wycenianych według zamortyzowanego kosztu Spółka zalicza środki pieniężne i ich
ekwiwalenty, udzielone pożyczki, należności z tytułu dostaw i usług oraz pozostałe należności.
Aktywa finansowe wyceniane w wartości godziwej przez pozostałe całkowite dochody
Aktywa finansowe, z których przepływy stanowią wyłącznie spłatę kapitału oraz odsetek, a które utrzymywane są w
celu ściągnięcia płatności umownych i w celu sprzedaży, wyceniane są w wartości godziwej przez pozostałe całkowite
dochody. Zmiany wartości bilansowej ujmowane są przez pozostałe całkowite dochody, z wyjątkiem zysków i strat z
tytułu utraty wartości, przychodów z tytułu odsetek i różnic kursowych, które ujmowane są w wyniku finansowym. W
przypadku zaprzestania ujmowania składnika aktywów finansowych łączny zysk lub stratę poprzednio ujęte w
pozostałych całkowitych dochodach przenosi się z kapitału własnego do wyniku finansowego i ujmuje jako pozostałe
zyski/straty.
Aktywa finansowe wyceniane w wartości godziwej przez wynik finansowy
Aktywa, które nie spełniają kryteriów wyceny według zamortyzowanego kosztu lub w wartości godziwej przez
pozostałe całkowite dochody, wycenia się w wartości godziwej przez wynik finansowy.
Utrata wartości aktywów finansowych
MSSF 9 wymaga oszacowania oczekiwanej straty, niezależnie od tego czy wystąpiły, czy też nie przesłanki do
stworzenia takiego odpisu. Standard przewiduje 3 stopniową klasyfikację aktywów finansowych pod kątem ich utraty
wartości:
(i) pierwszy stopień ryzyka, czyli salda, dla których nie nastąpiło znaczące zwiększenie ryzyka kredytowego od
momentu początkowego ujęcia i dla których ustala się oczekiwaną stratę w oparciu o prawdopodobieństwo
niewypłacalności w ciągu 12 miesięcy;
(ii) drugi stopień ryzyka – salda, dla których nastąpiło znaczące zwiększenie ryzyka kredytowego od momentu
początkowego ujęcia i dla których ustala się oczekiwaną stratę w oparciu o prawdopodobieństwo niewypłacalności w
ciągu całego okresu kredytowania;
(iii) trzeci stopień ryzyka – salda ze stwierdzoną utratą wartości.
W odniesieniu do należności handlowych, które nie zawierają istotnego czynnika finansowania, standard wymaga
zastosowania uproszczonego podejścia i wyceny odpisu na bazie oczekiwanych strat kredytowych za cały okres życia
instrumentu. Spółka nie posiada należności handlowych, które zawierałyby istotny czynnik finansowania, w związku z
tym zaklasyfikowała swoje należności handlowe tylko do drugiej grupy ryzyka oraz należności ze stwierdzoną utratą
wartości do trzeciej grupy ryzyka.
Spółka przeprowadziła analizę portfelową należności, opartą na istniejącej klasyfikacji kredytowej kontrahentów i
zastosowała uproszczoną matrycę odpisów w poszczególnych przedziałach wiekowych na podstawie oczekiwanych
strat kredytowych w całym okresie życia należności dla poszczególnych portfeli należności. Analizy dokonano w
oparciu o wskaźniki oczekiwanego niewypełnienia zobowiązania ustalone na podstawie danych historycznych.
Inwestycje w jednostki zależne i stowarzyszone
Inwestycje w jednostki zależne i stowarzyszone ujmowane są w cenie nabycia zgodnie z MSR 27 „Jednostkowe
Sprawozdanie Finansowe”. Cena nabycia powiększona jest o koszty transakcji bezpośrednio do nich
przyporządkowane i pomniejszona o odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości.